Chada "Proceder"- recenzja

 

Z rapem Chady zawsze miałem problem. Trudno mi go oceniać subiektywnie, darzę go jakąś tam sympatią. Wiem, że Tomek to nie najwyższa półka jeśli chodzi o składanie linijek, czy wysublimowane bity. Przeważnie wszystko robi na jedno, sprawdzone kopyto. Solowo debiutował strasznie późno, bo dopiero w wieku 31 lat. Oczywiście ma w dorobku dobrą płytę z Pihem- „O Nas Dla Was” do dzisiaj czasami do niej wracam, dorzucił też swoje trzy grosze do „Skandalu”. Proceder miał, więc być furtką do solowej kariery. Co z tego wyszło? Sprawdźmy.

Tekstowo płyta chyba nikogo nie zaskoczy. Dużo brudu i syfu. Szczery rap, pełen gorzkiej prawdy, rap, który obrazuje życie rapera. Dragi, wódka, życie na krawędzi- ot co cały Chada. Wszystkie numery to części historii rapera. Historii na pewno niezbyt kolorowej, ale właśnie o to chodzi w rapie- o szczerość i autentyczność. Tego Tomkowi odmówić nie można, zawsze na trackach jest sobą. Nikt nie znajdzie tu głębokich metafor, wszystko spisane jest nad wyraz prosto. Słuchacz nie ma problemu z odbiorem tekstu. Problem pojawia się w wtedy, gdy odnajduje w tych tekstach samego siebie. 

Odskocznią od trudów życia na pewno jest kawałek "Ja i cały mój skład". Typowy melanżowy kawałek. Wódka, balety. Nie jest to jednak typowo baunsowy kawałek, do którego głowa sama zaczyna się kiwać. Mimo wszystko to dobre urozmaicenie od tego całego syfu, który znajduje się na płycie.

Muzycznie płyta nie wybija się niczym, wszechobecne pianino towarzyszy nam przy każdym kawałku. Nikt nie znajdzie tu syntetycznych bitów. Wszystko klasycznie, zero kombinowania- no szkoda Po paru odsłuchach na pewno bity są już meczące i wręcz można odnieść wrażenie, że większość prawie niczym się od siebie nie różni. Chada na pewno na takich patentach najlepiej się odnajduje, ale może jednak warto było czymś zaskoczyć potencjalnego słuchacza. Płytę w całości wyprodukowało raptem paru producentów. Na płycie usłyszymy produkcje m.in Donatana, Fabstear, a także L-Pro, któremu wróży się wielką karierę w tej branży.

Przy gościach też warto na chwile się zatrzymać. Świetny refren Mesa w utworze „Obrachunek moralny” mówiący dokładnie o tym, w czym tkwi siła rapu Chady. Prostszego, a zarazem tak celnego refrenu chyba nigdy nie słyszałem.

Eros w typowy dla siebie sposób: prosto i dosadnie. Braggadacio w czystej formie.  Która to już z kolei dobra szesnastka na numerach kolegów? Czy tylko ja nie mogę się już doczekać solówki członka JWP? Pyskaty rzucił parę celnych punchlinów, no i refren Chwedo też jest w porządku. Na feat’ach usłyszeć można jeszcze Onara, PIH’a, Gabi, Fu, a także w klimatycznym refrenie bliżej nieznaną nikomu Helenę. To właśnie ta ostatnia jest największym zaskoczeniem. Dziewczyna tak naprawdę znikąd, a wokal ma naprawdę świetny. Przekonajcie się sami.

Reedycja wydana w 2011 urozmaicona jest dwoma nowymi kawałkami, no dobra jednym, bo drugi to remix utworu „Obrachunek moralny” autorstwa L-Pro. Poprawiono też błąd w tytule kawałka „Nie byłoby tematu” na okładce albumu. Tak, na pierwotnej wersji było napisane „było by”.

PODSUMOWANIE

Płyta na rok, w którym została wydana(2009) na pewno jest dobra i warta sprawdzenia. Sztos na tamte lata jakich mało na rynku. Obecnie może nie słucha się już tego tak dobrze, jak kiedyś ale dalej każdy słuchacz znajdzie tu kilka numerów do których wraca z przyjemnością. Jeśli chodzi o sam debiut na pewno wypadł on bardzo dobrze, szkoda jedynie, że Chada nie trzymał poziomu na dalszych produkcjach i jego talent zatrzymał się w miejscu. Chada technicznie nie jest jakimś guru, owszem ma kwadratowe rymy, ale głoś i dykcję ma wręcz stworzoną do rapowania. Klimat na "Procederze" stworzył niebywały. Szkoda tylko, że każda następna płyta rapera jest kopią poprzedniczki.

Teksty, technika, flow: 6/10

Muzyka: 6/10

Goście: 7/10